Ś Ń Ń

Mimo że współcześnie za warszawską rzekę uznawana jest przede wszystkim Wisła, to sieć hydrograficzna miasta była – i częściowo wciąż jest – znacznie bogatsza. Na wystawie opowiedziana została historia innych warszawskich rzek – poprzez dawne plany, mapy, grafiki i fotografie. Można prześledzić ich przebieg, poznać biogramy, dostrzec pozostałości i współczesne ślady ukryte w nazwach dzielnic czy ulic. Historyczna sieć wodna nałożona została na współczesną mapę miasta – dosłownie i metaforycznie, przywracając „inne rzeki” pamięci mieszkańców i mieszkanek miasta. Wystawa zwraca również uwagę na istotę naczyń połączonych, jakimi są sieci rzeczne i tym samym przypomina, że ich degradacja znacząco wpływa na rozwój miast w czasie katastrofy klimatycznej.

Wystawa składa się z dwóch części. Część pierwsza, historyczno-archiwalna, systematycznie odkrywa i reinterpretuje historię warszawskich rzek, wprowadzając nową narrację. Każda z bohaterek – Sadurka, Drna, Rudawka – dzięki zabiegom narracyjnym i projektowym zostaje upodmiotowiona – posiada własne miejsce ekspozycji, opisujące ją artefakty, a także indywidualny awatar w postaci tonda. Wykonana została również praca graficzna na historycznych mapach – została na nie nałożona dodatkowa, współczesna warstwa interpretacyjna, która wyciąga zapomniane rzeki na pierwszy plan.

Druga, współczesna i dyskursywna część wystawy jest immersyjną podróżą po artystycznych i aktywistycznych działaniach związanych z rzekami. Wielość projektów wykonanych w różnych mediach (rzeźba, instalacja dźwiękowa, wideo, kolaż, obiekty znalezione, dokumentacja wideo, makieta) układa się w wielogłosową historię.